عیبجوئی

قرآن:

ویل لکل همزة لمزة.1

وای بر هر بدگوی عیبجوئی.

حدیث:

امیر المومنین علی (ع)می فرماید:خوشا برآن کسی که پرداختن به عیب خود،او را از عیبجوئی دیگران باز دارد.2

شعر:

سیر یک روز طعنه زد به پیاز                          که تو مسکین  چقدر  بدبوئی

گفتار زعیب خویش بی خبری                          زان ره از خلق عیب می جوئی

گـفتـن از ژشـت روئـی دگـران                            نـشـود  بـاعـث  نــکـوروئـی

تو گمان می کنی که شاخ گلی                          بصف سرو و لاله می روئی

یاهـم بـوی مشـک تــا تـاری                               یــا زازهــار بـاغ می نوئـی

خویشتن بی سبب بزرگ کن مکن                       تو هم از ساکنان این گوئی

در خـود آن به کـــه نیــکـتر نـگـری                        اول آن به عیب خود گوئی3

حکایت:

شخصی نزد(عمربن عبدالعزیز)آمد و در خلال سخنان از مردی نام برد،او را به بدی یاد کرد و عیبی از وی به زبان آورد.

عمربن عبدالعزیز گفت:اگر مایلی پیرامون سخنت برسی و تحقیق می کنیم.در صورتی که که گفته ات دروغ درآمد فاسق و گناهکاری،و خبری که داده ای مشمول این ایه است(یا ایهاالذین امنواان جائکم فاسق بنباء فتبینوا.)4

و در صورتی که راست گفته باشیعیبجو و سخن چینی،و مشمول این آیه هستی(هماز مشاء بنمیم.)5

اگر میل داری تورا می بخشم و مورد عفت قرار می دهم.مرد که از گفته ی خود سخت پشیمان و منفعل شده بود با سرافکندگی و ذلت د رخواست عفو نمود و متعهد شد که دیگراز کسی عیب جوئی نکند و این عمل ناپسند را تکرار ننماید.6

1-آیه 1 سوره ی همزة

2-نهج البلاغه خطبه ی 176 ص 255

3-دیوان پروین اعتصامی ص 347

۴-آیه 6سوره ی حجرات"ای کسانی که ایمان آوردید اگر گناهکاری برای شما خبر آورد درباره ی آن تحقیق نکنید

۵-آیه ی11 سوره قلم"عیبجوئی که سخن چین است"

۶-مجموعه ی ورام ج1 ص 1224


دوستان نظر یادتون نره